De lente bloeit en broeit bij mij

Hoera, het is lente!

Wat zag ik uit naar het einde van de winter. Bij de aanvang van het seizoen al. Ik voelde de kou en donkere dagen en vroeg me af hoe ik daar doorheen zou komen. Maar nu ik hier aan gekomen ben, ervaar ik dat het ook wel iets rustgevends had. Het is een periode van lekker binnen blijven, letterlijk en figuurlijk. Je wordt minder afgeleid door alles wat zich buiten afspeelt. Er zijn minder evenementen, ontmoetingen en uitstapjes buiten de deur. Je bent genoodzaakt om je afleiding dichtbij te organiseren of te genieten van de rust of het houtvuur binnenskamers.  Voor mij betekent het ook lezen, yoga, film, lekker koken en misschien een warm bad. Je terugtrekken, diep onder de warme dekens. Dat terugtrekken is niet voor niets. Dan dient het voorjaar zich weer aan. We kunnen ons geluk niet op met warme zonnestralen, het geluid van de vogels, de pracht van de eerste bloemen en blaadjes. We willen naar buiten, het voelen, het ruiken , alles weer meemaken.

We praten over het mooie weer en de activiteiten die we weer gaan ondernemen. Automatisch worden we weer onderdeel van de stroom van het leven. Een praatje op straat met buurtgenoten, een terras met vrienden, wandelingen, festivals. Er begint van alles te borrelen. Er is nieuw leven en er zijn nieuwe perspectieven. Naast de kracht en hoop is daar ook de vraag wat ik dit jaar dan voor nieuws ga doen of in ieder geval hoe ik mijn weekenden en vakanties in ga vullen. Ik vind dat ik energie moet voelen  en zinvolle en leuke dingen moet doen. Ik wil de energie ook laten stromen en ervaren dat ik leef! Maar help, ik ben natuurlijk niet veranderd. Ik kan me nog steeds moe voelen of geen zin hebben of het even niet weten. Maar dat voelt raar in de lente, want dan zijn we toch blij? Op zo’n moment kan ik terug verlangen naar de donkere dagen dat er niets van me werd verwacht en dat ik me ongemerkt terug kon trekken onder de dekens.