Leermeester, februari 2016

Gister liep ik mijn rondje langs de Kromme Rijn. Ik zag een oude heer met wandelstok hetzelfde doen. Ineens herkende ik in mijn ooghoek een groot leermeester. Ooit mocht ik in Wageningen een collegereeks bij hem volgen. Vele mensen gaan aan je voorbij zonder dat je het door hebt, maar deze man kon zo spreken dat ik aan mijn stoel geplakt zat en mijn hersenen kraakten.
Wat is het van veel waarde als je dergelijke leermeesters in je leven mag ontmoeten. Evaring of kennis die nooit meer verdwijnt omdat je het ten volle beleefd hebt. Voor mij is de natuur een dergelijke leermeester. Wat je daar ziet gebeuren en wat daar aanwezig is, is een grote inspiratiebron. Die kennis zit misschien grotendeels al ergens in ons opgeslagen, maar is bedekt met vele andere lagen.
Hoe mooi is het om daar weer mee in contact te komen. Ik heb dan ook geen groter plezier dan mensen mee de natuur in te nemen. Vaak al na de eerste stappen ontdekken de wandelaars wat er voor ‘geheimen’ schuil gaan achter het groene decor. Het geeft zo’n plezier te leren wat je allemaal kunt eten of gebruiken. Ook vind je smaken die je niet eerder proefde of die je niet direct kan duiden. Maar ook de eigenschappen van (delen van) planten die we kunnen inzetten voor onze gezondheid. Geregeld krijg ik te horen dat een wandeling nooit meer dezelfde zal zijn.

Als je de tijd neemt om regelmatig in de natuur te zijn en met al je zintuigen waar te nemen wat er gebeurt ontstaat er eerbied voor een proces dat er vanzelfsprekend is. Je ziet een cyclisch proces van groei en verval. Er is samenwerking tussen organismen waar wij van kunnen leren. Je verwondert je over de kiemkracht die overal aanwezig is. Dit vind ik geweldig. Deze leermeester kan je altijd opzoeken en deze is geduldig!