Jong geleerd, april 2016

Ik geniet elke keer weer als ik de enorme takken hutten in het bos tegen kom. Laatst zag ik ook de ‘tuin’ aangeharkt. Bladeren aan de kant en mooie stapels bladeren. Hier zijn jong (en oud) even lekker bezig geweest. Even gedroomd van een eigen bestaan in het bos. Zo kan ik het me tenminste zelf herinneren uit mijn jeugd.
Vele organisaties richten zich op de jeugd. Heel begrijpelijk, want dat is onze toekomst. Kinderen moeten buiten spelen en met de natuur in aanraking komen. Van lesprogramma’s tot groene kinderopvang. Dan ontwikkelen ze zich anders dan wanneer ze continu achter een beeldscherm zitten. Het is te hopen dat ze dan hun ouders ook meeslepen en dat het enthousiasme ook naar hen overslaat. Anders blijft de huiselijke sfeer bepaald worden door de beeldschermen en drukke ouders. Wat zal dan meer impact hebben?
Als je niet weet wat de natuur is en er spelenderwijs mee in contact komt zal het nooit een rol gaan spelen. Ik ben dan ook heel dankbaar dat het onderwerp een serieuze plek heeft binnen de groene organisaties. En ook op scholen is er hier en daar ruimte voor natuureducatie. Er is ook aandacht voor gezondheid: goed eten en bewegen. Maar de natuurlijke setting waar kinderen ongeprogrammeerd hun gang kunnen gaan is lang niet voor iedereen aanwezig. Dat zijn veelal de rafelrandjes en achterkanten van onze openbare en private ruimte. Misschien zijn het ook wel de plekken die je toevallig tegen komt en waar je je thuis voelt of iets te ontdekken valt. Kortom, waar je als vanzelf gaat ‘dwalen en spelen’.
Met wildplukken wil ik eigenlijk ook zoiets bereiken. Je dwaalt door de groene randjes van stad en landschap. Je ontdekt wat er allemaal spontaan te voorschijn komt, elk jaar weer. Je plukt een salade bij elkaar. Ondertussen voel je de wind, hoor je de vogels of ontdek je een mooi spinnenweb. Als je een mooie plek hebt ontdekt voor de brandnetels of de meidoorn mooi hebt staan bloeien, vergeet je dat niet meer. ‘Volgend jaar weer om deze tijd’, denk je wellicht. En als je de salade op tafel zet, heb je er een mooi verhaal bij. Want je was op weg en vond.
Ook hiervoor geldt dat als je dit spelenderwijs leert je de wijsheid vanzelfsprekend met je meedraagt en waarschijnlijk nooit meer verleerd. Misschien dat je je kinderen er weer mee aansteekt. Want je vergeet nooit dat je zelf wilde overleven in het bos met je eigen huis en wist hoe je aan eten kon komen….

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.