Natuur daagt je hersenen uit!, juni 2016

Als ik bij mijn zieke moeder kom is het eerste dat ze vraagt: ‘Zullen we even gaan wandelen?” Voor ons beide is dat de plezierigste manier om even samen te zijn. We zijn weg uit het ziekenhuis, beleven het een en ander en bewegen. Dan is het ook makkelijker om te praten en zo nu en dan weer af te dwalen naar een mooie bloem of een vergezicht. Leuk is het dan om te lezen dat Erik Scherder, hoogleraar Klinische Neuropsycholgie  in een interview in de Vitale Groene Stad (nr 1 2016), de natuur aanhaalt als verrijking van onze hersenen. Ik citeer: ‘De natuur is altijd nieuw, anders en onvoorspelbaar, dat is een verklaring waarom je je in de natuur gelukkiger voelt. Dat zijn verrijkingen voor je hersenen en daar word je voor beloond.” Onze hersenen moeten dus blijkbaar uitgedaagd worden. Maar ook worden in de natuur associaties met vroeger gemaakt. En dan ben je ook nog in beweging,  letterlijk en figuurlijk dus.

Eigenlijk weten we dit allemaal. Toch nemen we er vaak te weinig tijd voor. Voor mij is het een van de redenen om zeer regelmatig de natuur in te trekken. Graag neem ik mensen mee de natuur in en laat ze daar weer ervaren wat het allemaal te bieden heeft. Het is geweldig wat het teweeg brengt. Eigenlijk zou ik bijna zeggen dat de natuur z’n werk doet. Het heeft zo veel in zich, zoals groei, bloei en verval,  het spreekt de zintuigen aan en geeft afstand tot het dagelijkse ritme. Niet gek dat je er creatiever en vrijer wordt. Een prettige omstandigheid om tot rust of juist in beweging te komen. Die uitdaging zou ik iedereen aan willen raden.